Choroba psychiczna degraduje osobę chorującą psychicznie w sferze życia społecznego. Często unika ona relacji z otoczeniem, wycofuje się z pełnionych ról społecznych, traci motywację do działania, przestaje realizować swoje zamiłowania. Osoby chorujące na schizofrenię oraz zaburzenia pochodne są niejednokrotnie nieprzychylnie nastawione do podjęcia leczenia, zmagają się z: niską samooceną, obojętnością uczuć, zubożeniem sfery emocjonalnej, wzmożonym lękiem. Ograniczenie perspektywy do dnia teraźniejszego, niejednokrotnie pociąga za sobą zamknięcie się w obszarze łóżka i do zaspokajania tylko podstawowych potrzeb. Taki stan powoduje bezsilność i brak chęci do wypełniania podstawowych ról społecznych. Nie bez znaczenia jest fakt, że choroby psychiczne, bardzo często dotykają osoby młode, podczas modelowania ich osobowości dojrzałej, tworzonej w okresie adolescencji, odłączającym okres dzieciństwa od okresu dorosłości. Będąc na początku wypełniania strategicznych ról życiowych: ucznia/studenta, pracownika, partnera, rodzica, etc. zwykle tracą możliwość ich realizacji. W rezultacie tracą możliwość pozyskania swojego indywidualnego kapitału społecznego w rozumieniu Pierra Bourdieu(budowanie sieci znajomości, kontaktów w szerokim tego słowa znaczeniu) , który w tym czasie nabywają ich zdrowi rówieśnicy. W readaptacji społecznej osób chorujących psychicznie największym problemem jest to, że sama osoba często nie widzi potrzeby zmiany swojej sytuacji i nie podejmuje kroków, które mogą ta sytuację poprawić. Charakterystyczne jest również nastawienie otoczenia do osób chorujących psychicznie, wiąże się ono z brakiem współczucia czy zrozumienia, przeważają postawy: nieufności, obaw, awersji czy wręcz wrogości. Takie czynniki jak: niemożność przeżywania spontanicznie pozytywnych emocji, drażliwość, czasem wrogość czy nieufność wobec najbliższych, sprawiają, że sytuacja osób chorujących psychicznie w relacjach z rodziną jest również bardzo skomplikowana i trudna. Najbliżsi członkowie rodziny odsuwają się od osoby chorej pozostawiając ją w osamotnieniu. Wskazane wyżej przyczyny sprawiają, że jednym z zasadniczych celów prowadzonej terapii jest wzniecenie aktywności poprzez połączenie wielu różnorodnych wzmocnień, których zadaniem jest wyrwanie osoby chorującej z odosobnienia spowodowanego chorobą. Dlatego wszelkie podejmowane przez nas działania mają na celu pomoc w odzyskiwaniu godności i kontroli nad własnym życiem co stanowi podstawę dla przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Zapraszamy do lektury naszej strony. Mamy nadzieję, że informacje w niej zawarte okażą się dla Ciebie przydatne. Jeśli jednak nie uda nam się odpowiedzieć na nurtujące Ciebie pytania skontaktuj się z nami! Dane kontaktowe dostępne są na stronie kontakt